dodał: Anna Mackiewicz | 2015-06-15 14:09:36 Spóka prywatna może liczyć od dwóch do 50 wspólników i nie stosuje się do niej wielu zapisów Companies Act. Ponadto są dozwolone ograniczenia w transferze akcji, nie można natomiast zaproszać do publicznej subskrypcji akcji. Kapitał założycielski spółki prywatnej musi wynosić 100 tys. rupii indyjskich, podczas gdy publicznej - 500 tys.
W spółce publicznej obowiązuje swobodny transfer udziałów, a do założenia firmy potrzeba co najmniej siedmiu wspólników.
Spółkę publiczną warto założyć, kiedy konieczne są wysokie nakłady kapitałowe lub wprowadzenie papierów dłużnych na giełdę, lub też chodzi o łatwy transfer udziałów.
Z kolei spółkę prywatną warto założyć, kiedy:
- planuje się mniejszy biznes z niższymi nakładami kapitałowymi
- dla biznesu rodzinnego bądź osób blisko związanych ze sobą
- kiedy chce się zachować pełną kontrolę nad firmą
- w przypadku małej liczby wspólników i kiedy pragnie się ograniczyć ich liczbę
Spółka córka może być założona w tych sektorach, gdzie dozwolone jest 100 proc. FDI.
Spółka córka założona według prawa indyjskiego dla celów podatkowych będzie uznana za osobę krajową. W porównaniu z oddziałem czy biurem łącznikowym, spółka córka zapewnia większą elastyczność w prowadzeniu biznesu, aczkolwiek procedury likwidacyjne są bardziej skomplikowane, niż w przypadku oddziału czy biura łącznikowego lub projektowego.
Główne cechy spółki córki:
- fundusze mogą być pozyskiwane poprzez udziały, dług (zarówno zagraniczny, jak i krajowy) oraz kapitał zapasowy
- obowiązują indyjskie przepisy dotyczące cen transferowych
- nie jest wymagana zgoda na repartycję dywidend
